Πόσους Θανάτους άραγε ζούμε
Και πόσες Ζωές θανατώνουμε
Γυρεύοντας μιαν αγάπη να νοσταλγήσουμε
Έστω μικρή
Αυτή που ανταμώσαμε
Με θάνατο στο ζύγι ίση βγαίνει
Αυτή που λαχταρίσαμε
Χαμόγελο, ένα, γέννησε πικρό
Και αν η ζωή είναι τρανή
Ο έρως την έκανε χτικιό
Σαν να’ ναι γλέντι παντοτινό
Μη γιορτινό
Μισή αγάπη μου είπες ζούμε
Όχι από πάθος μισερό
Είναι που η σκέψη, τον έρωτα κάνει ζοφερό
Κατάρα· ο έρως είναι τελικά, που πάντα νοσταλγούμε
Photo: Thanasis Xenos
Αρχική δημοσίευση: https://cignialo.gr/nostalgia/
