Η απώλεια στην
απώλεια χάνεται
Όχι γιατί παύεις
να τη ξεχνάς
Μα είναι που
μπερδεύονται
Οι μυρωδιές των
αναμνήσεων
Μοναδικοί
γεννιούνται οι πολλοί
Και κάποιοι
καταραμένοι
Της μάνας τους
την αγκαλιά
Τη ζούνε
μοιρασμένη
Μα στην κατάρα
βρήκα τρόπο
Σε δυο φευγιά, σε
μια βραδιά
Από μισή αγκαλιά
Να δώκω
Και από τις
μυρωδιές
Οι πιο έντονες θα
μείνουν
Να μη μ’ αφήνουν
να ξεχνώ
Πως η απώλεια
πονά
Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικώς στη σελίδα "σινιάλο" στον παρακάτω σύνδεσμο:
