Πως ξεριζώνεις το χθες απ’ τα πνευμόνια
Φουσκώνει στην ανάσα
Σε κάθε αναπνοή σε σκίζει από μέσα
Άγχος γεμάτη
Τα βραδιά ξυπνάς
Με φόβο παιδικό
Γυρεύοντας ορμήνια για τα όνειρα σου
Και ορκίζεσαι εκείνη τη στιγμή πως δεν ένιωσες
Κάτι
Για εκείνους που προσδοκίες γέννησες
Όταν πατρικά σε φίλησαν
Ελπίδα το τώρα σου γέμισες
Αφού τα μάτια τους έταξαν
Τα μάτια πότε δε λένε ψέματα
Σου έμαθαν
Πορεύτηκες από τότε
Με αυτή σου την κατάρα
Τα ψέματα κατάματα να βλέπεις
Γδέρνοντας τη ψυχή
Πως ξεριζώνεις το χθες απ’ την καρδιά
Σε κάθε χτύπο
Γεμίζει με αναμνήσεις το κορμί σου
Καινούριες γύρεψες
Να πλάσεις
Μονάχη σε ένα θέατρο
Με κάποιον ήρωα να ταυτιστείς
Που τέλος δεν θα ‘χει τραγικό
Μήπως
Τον τρόπο βρεις να σώσεις δυο στιγμές
Λίγη ζωή για αύριο να μαζέψεις
Λες και αν έρθουνε χαρές
Τη μοναξιά θα ξεπεζέψεις
Επανάληψη μάνα της μάθησης
Σου δίδαξαν
Και έραψες κατάσαρκα
Το ίδιο φουστάνι συνέχεια να φοράς
Στο δικό σου το σανίδι
Να στέκεις βοηθητική
Πως ξεριζώνεις το χθες όταν το αύριο κοιτάς
Σε κάθε σκέψη
Το τώρα πες μου για δε ζεις;
